باران در انتظار بیداری

 

✍مدت‌ها تردید داشتم؛ بنویسم یا سکوت کنم؟

دل نگرانِ قضاوت‌ها بودم، اما انگار قلمم خودش تصمیم گرفته باشد؛

من رسالتم نوشتن است و حاشیه‌ها، غباری بیش نیستند.👌

نزدیکِ دو ماه از فصل پاییز می‌گذرد و آسمان، همچنان در سکوتی بی‌کران فرو رفته.😭

انگار قهر کرده… قهری سنگین و بی‌امان.

مردم، علت را در آینه‌ی گناه جست‌وجو می‌کنند. در مساجد و محافل، زمزمه‌های استغفار و نماز باران اوج گرفته‌ است.⛈

آیا به راستی گناهان ما و نفس‌های آلوده شهر، آسمان را دلگیر کرده؟

اما نه. ما سالهاست در وادی گناه و توبه آواره‌ایم و با این حال باران هیچ وقت از ما دریغ نمی‌شد!🌨

پس رازِ این خزانِ خاموش چیست؟ چرا ابرها بر چشمان خود قفل زده‌اند؟🌥

جواب روشنی ندارم...ولی نجوایی در عمق جانم جوانه می‌زند: غزه...غزه...

مگر می‌شود؟!

چرا که نه...

شاید فریاد مظلومیت زنان و کودکان غزه، دل آسمان را به درد آورده. 😭

شاید اشک و آه‌شان را نشنیدیم...یا اگر شنیدیم، به تماشا نشستیم.👀

صدایی آرام در گوشم می‌پیچد: پس آن همه راهپیمایی، جمعه‌های خشم، جنگ ۱۲ روزه، تکلیف ما را ادا نکرد؟

نجوا دوباره جان می‌گیرد: عالی بود اما آیا انتظار خدا از عاشورائیان، این‌قدر کوچک بود؟

حقیقتا کدامشان برای پاک کردن اشک‌های غزه بود؟!

بی‌اختیار، شعاری آشنا از غبار سال‌ها برمی‌خیزد: "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران."

 

نمی‌دانم…

شاید باران هم، مثل ما، چشم‌انتظارِ بیداری است؛

چشم‌انتظارِ آن لحظه که انسان، دوباره «انسان» شود!

 

#بیداری #انسانیت #باران_در_انتظار_بیداری