رویارویی حق و باطل مسئله دیروز نیست. تقابل ایران و آمریکا در عصر جدید، تقابل دو فرهنگِ متفاوت است. به اعتراف دین‌پژوهان دنیا، انقلاب اسلامی ایران، سرمنشأ بزرگترین تحول فرهنگی در عصر جدید، یعنی؛ عصر بازگشت به معنویت است.
واضح است که استکبار جهانی در این تقابل، منفعل نیست و برای شکست تمدن نوین اسلامی، برجسته‌ترین امتیاز تمدنیِ خود، یعنی؛ "دیکتاتوری اقتصاد" را به میدان می‌آورد.
پیشتازی غرب در علم و تکنولوژی بر کسی پوشیده نیست اما؛
👈 آیا پیشرفت و تکامل انسان، در گرو رسیدن به همان چیزی است که امروز غرب به آن رسیده است؟!
👈 آیا غرب می‌تواند ادعا کند؛ آرمانشهرِ افلاطونی را برای انسان غربی محقق کرده است؟!
پای غرب و غربگرایانی که امروز در منجلاب فساد و فحشا، فروپاشی خانواده و جرم و جنایت، دست و پا می‌زنند، در پاسخ به این سوالات لنگ مانده و نمی‌توانند ادعا کنند برای بشر سعادت و خوشبختی به ارمغان آورده‌اند. از این روست که برای پنهان نمودن این رسواییِ بزرگ، چاره‌ای جز پناه بردن به بُتِ علم و تکنولوژی ندارند تا سیطره خود بر جهان را حفظ و ملیت و آرمان‌های دیگر کشورها را از معنا تهی کنند.
متأسفانه، در این نبرد، نوع انسان، به دلیل گرایش به مادیات، عقل و اندیشهٔ خود را به ظواهر تمدن غرب باخته است. نشان این خودباختگی آن است که غالب اقوام و ملیت‌ها، تحت سیطره تمدن غرب، به فرهنگ اصیل خود پشت کرده و آرمان‌ها و باورهای خود را به فراموشی سپرده‌اند.
شوربختانه نشانه‌هایی از این خودباختگی را در کشورمان، ایران، نیز مشاهده می‌کنیم. قشری که چشمان خود را بر روی تمامی دستاوردهای انقلاب اسلامی بسته و انتظاری جز «توسعهٔ اقتصادی» از انقلاب اسلامی ندارند، از این جمله‌اند.
البته ناگفته نماند که ما با «پیشرفت اقتصادی» مخالف نیستیم اما پیشرفتی که به رفع فقر و کاهش فاصلهٔ طبقاتی منجر شود نه «توسعه‌ی» برخاسته از تفکر لیبرالیستی که ارمغانش جز ثروتمندتر شدن ثروتمندان و فقیرتر شدن اقشار ضعیف جامعه نیست.
پ. ن: برداشتی از کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب
