روز پنج‌شنبه در مراسم یکی از بستگان همسرم، پیام تسلیتی از طرف انجمن حمایت از آب استان چهارمحال‌وبختیاری خوانده شد که لحظاتی ذهنم را درگیر کرد.
روز جمعه در مسیر برگشتمان به قم، اخبار ساعت ١٤ رادیو معارف از تجمع اعتراضی مردم و کشاورزان عزیز اصفهانی خبر داد. اینکه حق با مردم کدام استان است، نمی‌دانم! و در اینکه مردم شریف چهارمحال و بختیاری، مخالف انتقال آب استانشان به استان اصفهان هستند، حق دارند یا نه؛ باز هم نمی دانم!
امروز شنبه صبح، جلوی مطب دندانپزشکی، داخل ماشین نشسته بودم. برای جلوگیری از اتلاف وقت، مشغول خواندن قرآن شدم. آخرین آیه‌ای که سهم امروزم بود همچون نسیم خنکی به درگیری‌های ذهنی این دو روزه‌ام پایان داد.
"قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَن یَأْتِیکُم بِمَاءٍ مَّعِینٍ"
"ﺑﮕﻮ؛ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺁﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭی ﺷﻤﺎ [ ﭼﻮﻥ ﺁﺏ ﺭﻭﺩﻫﺎ، ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ، ﺳﺪﻫﺎ ﻭ ﭼﺎﻩ ﻫﺎ ] ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺮﻭ ﺭﻭﺩ [ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺷﻤﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﺩ ] ﭘﺲ ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﺘﺎﻥ ﺁﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ"؟! الملک/٣٠
چشمانم را بسته و با خود می اندیشیدم که ای کاش روزی به خود آییم و برای رفع مشکل کم آبی و بی آبی دست نیاز به سوی خالق مطلق هستی دراز کرده و از او دفع این بلا را بخواهیم!!
ای کاش روزی شاهد نماز باران در بستر خشک زاینده رود باشیم نه شعار و سوت و کف!!