ای کاش آوینی بود...
شهید آوینی در یکی از مقالات کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب به نقل از روژه گارودی می نویسد:
_در سال ۱۹۷۴ مجتمع اقتصادی اروپا(CEE) دویست و بیست و پنج میلیون فرانک فقط خرج از میان بردن میوه‌ها و سبزی‌هایی کرد که بیم آن می‌رفت بهای میوه و سبزی را در بازار پایین بیاورد!
_در فرانسه در همان سال و به همین دلیل، برای حفظ به اصطلاح بازار، ۲۵۰,۰۰۰ تن سیب‌زمینی را از بین بردند!
_در ایالات متحده آمریکا، تهیه‌کنندگان شیر، ده میلیون تن "لاکتو سروم" یا شیر رقیق را (گویا سالانه) دور می‌ریزند و حال آنکه ماده پروتئینی موجود در این شیر، اگر خشک شود، می‌تواند ۸ میلیون نفر را تغذیه کند!
_در فرانسه، یک کارخانه پنیر‌سازی معمولی هر روز حدود ۲۰۰ تن از این ماده را دور می‌ریزد!"
شهید آوینی بعد از نقل این سند از روژه گارودی می‌نویسد: "چه علتی باعث شده است تا بشر غربی اعمالی این چنین را برای خود مجاز بشمارد؟"
و سپس پاسخ می دهد که؛
"وقتی اراده بشر را در جهت ارضای شهوات و اهوای خویش هیچ چیز محدود نکند، انسان در مسیر تمتع از لذایذ دنیایی به آنچنان زیاده‌طلبی و تکاثری دچار میشود که از آن باید به خدا پناه برد."
و این روزها وقتی خبر معدوم کردن هزاران جوجۀ زنده در کشور از رسانه‌ها به گوش می‌رسد؛ با اندوه می‌گویم:
ای کاش آوینی بود...!
📚توسعه و مبانی تمدن غرب، سید مرتضی آوینی، ص ٧٢
با سلام
هر سال حدود 1.3 میلیارد تن غذا در جهان ضایع میشود و حدود 830 میلیون نفر به معنای واقعی کلمه گرسنه هستند.
رحمت خدا بر آوینی