آن روز همه رو مست می بینی...

از سرا بخر

 

 

هفته اول بهمن ماه بود که، تبلیغات پر شر و شور سرای ایرانی، عروس و داماد عزیزی از فامیل رو که در شهرستان زندگی می‌کنند، مهمون خونه‌ی ما کرد.
تنوع محصولات با قیمت‌های متنوع از مزیت‌های چشمگیر این بازار بزرگ قم است که باعث جذب مشتریان مختلفی از سراسر کشور میشه. 
مهمونای عزیزمون روز اول رو به استراحت و زیارت سپری کردند. روز دوم، بعد از خوردن ناهار، با ذوق و شوقی وصف ناپذیر، برای خریدِ برخی اقلام جهیزیه، به سرای ایرانی رفتند. 
 ما خانم ها طبیعتا عاشق خرید و بازارگردی هستیم، حالا اگه جهیزیه باشه دیگه شوق و ذوقمون صد چندان میشه.
به بنده هم پیشنهاد دادند که باهاشون همراهی کنم اما چون دوست نداشتم مزاحم خلوتشون باشم و هم باید شام تهیه می کردم، دعوتشون رو قبول نکردم. 
پاسی از شب گذشته بود که اونها بعد از خرید بخشی از لوازم مورد نظرشون، به خونه برگشتند. با کمک عروس خانم سفره شام رو آماده کردیم. مشغول خوردن شام بودیم که آگهی های بازرگانی تلویزیون شروع شد. یکی از اونها تبلیغ سرای ایرانی بود با اون شعر موزون و وسوسه انگیزش.
 عروس خانم بی‌مقدمه گفت: واقعا با این تبلیغات دروغ به کجا می‌رسند؟ از مشتری شرم نمی‌کنند، از خدا هم نمی‌ترسند!؟
با تعجب گفتم؛ چرا؟! مگه چی شده؟! چه دروغی؟!
پاسخ داد: همین قسط بی‌سود و ضامن و ارسال رایگان به تمام نقاط کشور؛ همش دروغه. قیمت قسطی و نقدیِ تمام اجناس سرای ایرانی تفاوت فاحش داره. خب این تفاوت قیمت‌ها اگه سود نیست، اسمش چیه؟
از طرفی ارسال رایگان شون هم تا باربری قم هستش نه همهٔ نقاط ایران!
با شنیدن صحبتهای عروس خانم، همه تعجب کردیم! 
پسر کوچیکم گفت: خدا می دونه بقیه تبلیغاتشون چقد دروغه! 
همسرم گفت: در واقع با این تبلیغات دروغ به شعور ملت توهین می‌کنند.
پسر بزرگترم گفت: مقصر اصلی صدا و سیماست نه سرای ایرانی. چرا هیچ نظارتی روی تبلیغات شون ندارند؟
من اما واقعا نمی‌دونم صدا و سیما در قبال پخش این تبلیغات دروغ، مسئولیتی داره یا خیر؟
آیا اصلا وظیفه داره از صحت و سقم آگهی‌های بازرگانی، یقین حاصل کنه و بعدا مجوز پخش بده یا خیر؟
به هر حال؛
آقایون مسئول! دروغ گفتن به چه قیمتی؟! 
یادتون باشه که بی‌تقوایی‌های بزرگ از همین دروغ گفتن‌های معمولی شروع می‌شه!!

ثروت های بر باد رفته

فروپاشی خانواده

انتخاب هوشمندانه

 

 

امام علی(ع):

 "آگاه باشید! این پوست نازک تن، طاقت آتش دوزخ را ندارد، پس به خود رحم کنید."
نهج البلاغه، خطبه ١٨٣