پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم):
"اِنَّ مِن خَیرِ نِسَائَکُم اَلمُتَبَرَّجَةَ مِن زَوجِها الحصَانَ عَن غَیرِه؛"
بهترین زنان شما، زنی است که برای شوهرش آرایش و خودنمایی کند، اما خود را از نامحرمان بپوشاند.
بحارالانوار، ج ١٠٣، ص ٢٣٥
حضرت آیت الله جوادی آملی:
اسلام زن را در سایه حجاب و سایر فضایل به صحنه می آورد تا معلم عاطفه ،رقت،درمان، لطف، صفا و وفا و مانند آن شود و دنیای کنونی، حجاب را از زن گرفته تا زن به عنوان ملعبه به بازار بیاید و غریزه را تامین کند. زن وقتی با سرمایه غریزه به جامعه آمد دیگر معلم عاطفه نیست، فرمان شهوت می دهد نه دستور گذشت.
منبع: زن در آیینه جلال و جمال، ص 372
حضرت آیت الله جوادی آملی:
"دنیای کنونی، زن را در معرض نمایش آورد و درندگی جامعه بیشتر شد. اما دنیای اسلام، زن را در صحنه می آورد تا جامعه را مسخر عواطف زن کند نه مسخر غریزه زن."
📙زن در آیینه جلال و جمال، ص٣٧٢
حضرت آیت الله جوادی آملی:
🔖زن باید این مسئله را کاملا درک کند که حجاب او تنها مربوط به خود او نیست تا بگوید من از حق خودم صرف نظر کردم. حجاب زن مربوط به مرد نیست تا مرد بگوید؛ من راضیم. حجاب زن مال خانواده نیست تا اعضای خانواده رضایت بدهند. حجاب زن حقی است الهی.
📙زن در آینه جلال و جمال، ص ٤٢٣
خانم ایفیلین کوبالاد(نویسنده مسلمان شده انگلیسی):
در مقام و بزرگی زن در اسلام همین بس که مسلمین او را حرم که از احترام و حرمت گرفته شده، می خوانند.
منبع: حریم ریحانه، ص 44
آنان که عکس های نیمه عریان خود را در فضاهای مجازی به نمایش عمومی می گذارند؛ در تنگناهای زندگی، راه فحشا را انتخاب می کنند چون درآمدش بیشتر، زحمتش کمتر
"هر کس چشم خود را از نامحرم فروبندد،قلبش راحت می شود."
منبع: غرر الحکم، ح9122
اندرزهای آورباد ماراپسند(موبد موبدان):
دختر با حیا را دوست بدار و او را به مردی هوشیار و دانا به عروسی ده، زیرا مرد دانا و هوشیار مانند زمین نیکی است که چون تخم در آن بکارند، حاصل نیم و فراوان به عمل آید. با زن با حیا و فرزانه عروسی کن و او را دوست بدار و زن دیگری را فریب مده که روانت گناه نگردد.
منبع:حریم ریحانه، ص50، به نقل از سالنمای 72 انجمن زرتشتیان تهران، ص10
#زنان_در_آیین_زرتشت
ویل دورانت مورخ مشهور می‌نویسد: «در زمان زرتشت پیغمبر، زنان - همان‌گونه که عادت پیشینیان بود - منزلتی عالی داشتند و با کمال آزادی و با روی گشاده در میان مردم آمد و شد می‌کردند و صاحب ملک و زمین می‌شدند و در آن تصرفات مالکانه داشتند. پس از داریوش، زنان طبقات بالای اجتماع جرات آن را نداشتند که جز در تخت روان سرپوش دار از خانه بیرون بیایند و هرگز به آنان اجازه داده نمی‌شد که آشکارا با مردان رفت و آمد کنند و زنان شوهردار حق نداشتند هیچ مردی را - ولو پدر یا برادرشان باشد - ببینند. در نقش‌هایی که از ایران باستان بر جای مانده است، هیچ صورت زنی دیده نمی‌شود و نامی از ایشان به نظر نمی‌رسد.»
📘حریم ریحانه، ص ٥٠
