قطعا شما هم مخاطبانی دارید که مدام دنبال بُلد کردن عیوب دیگران و یا کم و کاستی‌های جامعه هستند؟!
اگه نقطه ضعفی ببینند؛ بدون تحقیق نشر میدن، استوری می‌کنن، راست و دروغ بودن خبر هم براشون مهم نیست و در واقع یه جورایی از مشوش کردن ذهن خود و اطرافیانشان لذت می‌برند حتی فکر می‌کنند صرف فریاد زدن کاستی‌ها یعنی آرمانگرایی و عدالت‌طلبی.
در واقع این افراد درگیر عارضهٔ بدبینی هستند و نمی‌توانند به جز عیب و کاستی، چیز دیگری ببینند. معدودی روانپزشکان بر این باورند که بعضی از انسان ها نمی خواهند حس بدبینی خود را کنترل یا درمان کنند. در حالی که اگر بخواهند این امکان فراهم است که با تمرین و تقویت اراده و با معرفت افزایی نسبت به خود و جامعه، نگرش و دیدگاهشان را درباره مردم و اطرافیان اصلاح کنند و نگاه منفی نگر خود را تغییر داده، حس مثبت اندیشی و امید را جایگزین آن نمایند.
به نظر من، این نگاه و نگرش به جامعه و محیط پیرامون و تزریق یأس و ناامیدی به مردم، نه تنها اخلاقی و انسانی نیست بلکه بر خلاف دستورات مؤکد دینی است چون بدبینی و سایر بیماری های روحی مثل حسد، سوءءظن و غیره در آیات صریح قرآن مورد نکوهش واقع شده است.
✍️بارقه